De zoektocht naar een biggetje (2)

Mijn zusje appte gisteren. Een reactie op de problemen met de actualiteit die mijn scriptie altijd op de hielen zit. Ik vind het wel de moeite haar opmerkingen te delen.

Het mooie van een scriptie is: je mag alles opschrijven wat je wilt, als je maar zegt waarom.

Als je aangeeft dat er heel veel nieuwe cijfers naar buiten komen en dat je die niet kan bijhouden, maar op dit tijdstip vast houdt aan bron 1, 2 en 3, zit je ook prima.

Er zit een trend in die met nieuwe cijfers niet wordt doorbroken, want ze geven allemaal ongeveer hetzelfde aan.

Dus dan kan je best gaan werken met wat je nu hebt en hoef je je er verder niet druk om te maken om alles bij te houden.

Als je dat maar toelicht.

Vandaag kwam ze ijsjes brengen naar de Uithof. We zaten in een machtige lentezon buiten. Met twaalf waterijsjes. “Je hebt geen vriezer he?”

En dus deelde ze de overige ijsjes uit aan voorbijlopende studenten. Ik zou willen zeggen dat ik tien dankbare mensen heb gezien, maar we aten verbazingwekkend veel ijsjes zelf op.

Ik stond vanochtend vroeg op om Missie Scriptie dag 2 goed te beginnen. Ik schreef een stuk over varkens en mijn wens een big te adopteren. Daarna had ik een training Recht op kantoor, een ijsjespauze en nu zit ik in de trein naar Brabant. Naar een verjaardag.

Feestjes staan eigenlijk op de zwarte lijst tijdens Missie Scriptie, maar zoals iedereen weet, weegt een verjaardag altijd zwaarder dan zoiets vaags als studeren. Dat kan de volgende dag ook altijd nog.

Voor morgen heb ik al een paar weken een afspraak staan met mijn neef. Het plan: een roadtrip naar Dordrecht. Die roadtrip is trouwens net zo random als de bestemming.

Normaal drinken we een biertje, maar we vonden het tijd om ons meer volwassen te gaan gedragen. Dan krijg je dit soort ideeën.

Morgenavond ga ik verder. Hoe kan dit? Ik stel alles in het teken van mijn scriptie, maar ik doe alles wat ik niet moet doen.

“In plaats van je scriptie te schrijven, beschrijf je alleen maar het proces,” zegt mijn zusje, terwijl ze aan haar volgende ijsje begint.

Ik heb net een kinderboerderij gemaild met de vraag een big te adopteren. Je kunt namelijk alleen biggen adopteren die voor de slacht zijn bedoeld. Hele asiels vol met katten en honden, maar er is nergens een big met bestaansrecht te vinden.

Ik denk echt aan mijn scriptie. Elke dag. Ik sta ermee op. En ik ga ermee naar bed.

Slaap lekker Wiebes. Tot morgenavond. wiebes slaap

Meer