david – (de) (m) [1988] leest het woordenboek om de zin van het leven te vinden [dãwīdh, betekenis onduidelijk, misschien ‘geliefde’ of ‘oom van vaders kant’] (bijb.), de herdersknaap die Goliath doodde met een steenworp en later koning van het Israëlistische volk werd

De Geofaag die de wereld opeet en mijn benen zijn verbrand (7)

Ach, de zon. In het zwembad vandaag. Nu zit ik op de grond met het woordenboek, mijn huid gloeit. Te lang op een kant gelegen, die ik niet voldoende had ingesmeerd met zonnebrand. Ik las in De Dikke Van Dale over chemische reacties terwijl er ongemerkt een brandje werd gestookt op mijn zij.

Het boek werpt een enorme schaduw, maar kennelijk niet voldoende om me te beschermen tegen UV-straling. Mijn benen en voeten blijken ’s avonds ook verbrand. Ik leende zonnebrand met glitters en die zie ik op alle rode plekken nog glinsteren. Kennelijk had bescherming tegen de zon geen prioriteit. Maar goed, wat verwacht je dan. Zonnebrand met glitters.

zwemmen
Dikke schaduw (maar niet genoeg) en een vinger die ik wel grappig vond

Bladzijde 41 t/m 56

Ik lees verder. Het is een beetje een onsamenhangend vervolg op de aardappel, maar ik heb ook een beetje doorgelezen. Je blijft makkelijk hangen bij een woord en ik moet nog duizenden pagina’s.

We gaan er even snel doorheen (dit is met recht de saaiste tekst uit 2017, maar iedereen is toch afwezig).

Aardeter of Geofaag

De Dikke van Dale lijkt na de aardappel over te gaan in een sprookjesvertelling. Bijzondere personages, mythische wezens en geesten.  Op pagina 42 komt de aardeter voorbij. Ook wel een geofaag genoemd. Het zou zo de hoofdpersoon in een kinderboek kunnen zijn.

De geofaag die de wereld opat. Ik zie een arm mannetje voor me met heel veel honger die eerst een klein hapje uit de aarde in de moestuin van zijn moeder neemt. Dit blijkt zo goed te smaken dat hij gulzig dooreet. Hij komt de aardrups tegen, een kaal rupsje dat hem waarschuwt rustig aan te doen. De aardslak- slang, en spin. Hij eet door. De mensen worden als aardwormen: nietige, machteloze en ellendige schepsels.

Faag eet door. Zonder aarzelen. Hij komt de aardslang Jormungandr midden in de oceaan tegen. “Ik omsluit de aarde, als je in mij begint te bijten, dan valt de aarde in twee stukken uiteen, onverbeterlijke schelm!” roept Jormungandr.

Aartsdeugniet Faag hapt onverstoorbaar verder. Licht verdwijnt, hij wordt abstruser. Duister en gewrongen.

Totdat hij de hele Aarde heeft verorberd en uitbuikt in het heelal. Zijn buik zo rond als de planeet. Een soort Rupsje Nooitgenoeg. O, dit verhaal bestaat al.

Maar er bestaat volgens de Van Dale dus een schepsel dat leeft van de aarde en de grond onder onze voeten weg kan eten.

Bestaan aardstralen?

In de Dikke van Dale van 1999 wordt de aanwezigheid van aardstralen betwist. Er is kennelijk nog geen wetenschappelijk bewijs voor het bestaan van het verschijnsel dat er op bepaalde plaatsen ‘stralen’ uit de aardbodem zouden komen die een ongunstige uitwerking op levende organismen hebben.

Ik wist sowieso niet van het bestaan van aardstralen, maar nu ben ik toch benieuwd. Ik vind vooral  informatie op websites als wichelroede.nl en para-visiemagazine. Kennelijk passen de aardstralen prima in het verhaal van Faag.

Kontzoenende heksen

Grote kans dat de heksen die de aarskus (kus op de aars als rituele begroeting der heksen van de duivel) geven, ook een levenslied zingen over aardstralen. Hoe komt zo’n woord in de Nederlandse taal terecht? Die vraag laat de Dikke helaas onbeantwoord.

En verder…

Lees ik over onbekende landen (zoals Abchazië), onnozele inwoners die Abderieten heetten, aberratio ictus: afdwaling van de misdaad op een ander voorwerp; men schiet op A en raakt B.

Dat de beste naam voor een bordeel academie d’amour is, leer ik dat Ajax proxima accesit bij een Europees Kampioenschap was gisteravond (dichtbij gekomen, tweede prijs) en eindig ik bij scheikundige formules voor azijnzuur, azetyl en zuurchloride CH3COCl.

En dat klinkt, zoals mijn huid nu voelt. Ik luister naar het nieuwe album van Spinvis. De grond onder mijn voeten is weer vast. Sterker nog, mijn voeten hangen in de lucht. Ik zou zweren dat er aardstralen zijn. Alleen dan met een gunstige uitwerking op levende organismen.

 

 

 

 

 

© david 1988