Waarom Trump een geweldig mens is

Donald Trump.

Terwijl we nog staan te hijgen, gebukt, en met de handen op de knieën, gaat er aan de overkant alweer een bordje omhoog. ‘Trump heeft iets gedaan.’ Allemaal rennen. Al struikelend over elkaar bereiken we het bordje; een paar rennen weer terug. ‘Trump heeft namelijk iets gedaan.’ En zo gaat het al maanden.

Is er niemand die een beetje uitgeput raakt? Ik word inmiddels een beetje simpel van die massahysterie. Ja ‘we’ hebben de ergste president uit de geschiedenis van de Verenigde Staten, hij blaast de wereld op, hij randt zijn vrouw aan (psychologen zeggen dit namelijk weer op basis van alle beelden die ze zien) en als klap op de vuurpijl, heeft Trump gisteren eigenhandig het doodvonnis van de Aarde getekend door uit het klimaatakkoord van Parijs te stappen.

‘Een treurige dag voor de wereld’

Een klimaatakkoord dat veel symbolische waarde heeft, getekend in de stad van de liefde, door vertegenwoordigers van bijna alle landen op de planeet. Dát is vooral bijzonder. Het is de paradox van de menselijke soort, dat we elkaar het licht in de ogen vaak niet gunnen, maar hand in hand staan om onze toekomst te redden. De schoorstenen moeten dicht, zodat we blijven ademen, maar de grenzen ook. We kunnen ook weer niet teveel zuurstof delen.

Als er iets is dat Trump goed kan, dan is het de hele wereld beheersen. Sterker nog, hij zorgt er eigenhandig voor dat het voortbestaan van de menselijke soort bedreigd wordt. Een stroper die op zijn eigen soort schiet. Hij controleert alles. De waarheid, de komedie. Het milieu, de aarde. Wanneer schaft Trump het universum af? Alles wat die man doet, groeit. Het internet bestaat inmiddels voor 75% uit Donald.

We schrijven dat schrijven over Trump hem alleen maar groter maakt, en daar schrijven we dan weer over. Als we weten dat het monster groeit als we het voeden, waarom gooien we dan massaal eten in zijn hok? 

“Ik ben wel fan van die Macron”, zei ik gisteren tegen iemand. “Iemand die durft op te staan tegen Trump, hem van repliek dient. Toch ook een soort chauvinist.”

Waarom zeg ik dat? Waarop baseer ik die vreemde mening? Wat heb ik eigenlijk gezien? Een jonge, gezonde Franse president die scandeert dat we de planeet dan maar weer groot maken en verbeten en met volle kracht terugknijpt in de hand van een zeventigjarige man om een statement te maken (terugknijpen is nog geen officieel woord – maar zou dit zomaar kunnen worden). Je ziet het gebeuren en denkt: knijp zijn hand eraf! Dan kan hij geen decreten meer tekenen.

‘Het moment van de waarheid’, zo noemde Macron het.

Is dat de retoriek die maakt dat ik hem sympathiek vind? Als Trump nu gewoon een man was op een stoel, met Macron op bezoek, dan zie je iemand die de ander opzettelijk pijn doet, zo hard knijpt dat de oude knokkels wit uitslaan. Maar dat mag kennelijk, omdat Trump het kwaad is. Verkondigen dat handenschudden het moment van de waarheid was, is dat niet ook gewoon een Trumpiaanse waarheid?

Ik zou het meer een moment van waarheid vinden als Macron had gezegd: “Ik kneep de Amerikaanse president keihard in zijn hand. Ook al gaat hij bijna met pensioen.” Trump: “ja, dat deed serieus veel pijn. Ik heb artrose namelijk, maar ik snap wel dat hij een statement wilde maken.” Alsof het zinvol is. Trump tekent niet eens decreten meer, hij gumt handtekeningen nu gewoon weg.

Soms is macht ook maar gewoon iemand met een nette broek en een stropdasje dat onhandig voor een lichaam bungelt. Als staatslieden gaan zitten, vind ik ze altijd enorm kwetsbaar. Je kan ze namelijk heel makkelijk tegen de grond werken door gewoon met volle kracht naar die das te springen, zoals Tarzan dat doet naar een liaan.

De aarde vs Trump

De aarde is 4,543E9 jaar. Op basis hiervan durf ik voorzichtig te stellen dat de aarde Trump zal overleven.

We doen dit toch allemaal ook zelf? Een tijd geleden werd betoogd hoe Shell nooit een moer gaf om klimaat (alsof we dat niet wisten), draait de wereldeconomie goed op bloed en pleuren we ons bbqafval en koningsdagsblik allemaal naast de prullenbak.

We hebben eindelijk iemand gevonden die zo ontzettend goed is in het vervullen van de rol van zondebok, dat al ons eigen falen verbleekt bij dat spel. Zelfs hypocrisie verdwijnt, want Trump.

Begin eens met het schudden van een hand van de buren. Drink je eigen bloed voordat je aan dat van een ander begint. En als je vanavond in bed ligt naast een prachtige man of vrouw, je druk maakt over de wereld waarin ‘onze’ kleinkinderen opgroeien, ga ze eerst eens maken. Zorg dat je kinderen weten wat liefde is, waar we het allemaal voor doen. Vier de aarde.

Uiteindelijk is het ook maar een zeventigjarige man die bestaat uit huid en haar, die aan touwtjes trekt en wordt getrokken die uiteindelijk allemaal bij ons uitkomen. Laten we beginnen met het oppakken van die sliertjes en ze de juiste kant optrekken.

Grapje, ik wil helemaal niet Disney-eindigen; dat we alles oplossen door de handen ineen te slaan. Ik lees net ‘Menselijke ketting tegen kerncentrale worstelt met geldproblemen’. Mooi initiatief, maar de verkeersregelaars zijn te duur.

Mensen.

In het kader van mijn bucketbriefproject, nog maar eens een handgeschreven brief.

Hello mr. President,

Last year I wrote mr. Barack Obama a letter and asked him if he wanted to drink a beer with me, after he finished his work as president of the United States, but I never got an answer. Or maybe it didn’t reach me, because I moved to another apartment.

Since you’re the president of the United States now, I thought maybe I could ask you a similair question. People tend to write a lot about your presidency, and now I was wondering if we could meet up for a cup of coffee. I’m just curious if you would talk with me about by example the weather or tell me something about what it’s like being a president. Maybe this summer somewhere?

 

 

 

Plaats een reactie