1500 tips om aan je scriptie te beginnen

Ik vond vanavond een handgeschreven kaartje in de brievenbus. Van mijn scriptiebegeleidster, coach, studieloopbaanbegeleidster. Noem haar wat je wilt, maar ze is een van de laatste van alle docenten van mijn opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening die vertrouwen in me houdt. Dat klinkt dramatischer dan ik bedoel, maar ik heb een mooie lijst beloftes gebroken: ja, volgende week stuur ik het écht op.

Een jaar later.

Ik had mijn scriptie twee jaar geleden al geschreven moeten hebben, en dat neem ik mezelf elke dag kwalijk. Maar ik ga nu niet zielig lopen doen, want ik weet inmiddels wel dat het me tot op heden niet gelukt is iets degelijks in te leveren dat voldoet aan de gestelde voorwaarden en dat ik het kennelijk gewoon moet doen. Simpel toch? Niet klagen, maar werken.

Hulp wordt ook genoeg aangeboden. Ik heb ineffectief dagen en dagen achter mijn laptop gezeten, op verschillende plekken: in koffietentjes, de openbare bibliotheek, de tuin. Maar het verhuizen van mijn laptop is alleen maar een verschuiving van het probleem.

Waar het probleem precies zit weet ik alleen niet. Ik raak uitgekeken op een onderwerp, verlies motivatie, schrijf beroerde teksten, verlies het overzicht in alle informatie. Elke keer dat er nieuws verschijnt met betrekking tot mijn onderwerp, loop ik voor mijn gevoel al weer een stap achter. Ingehaald door de actualiteit. Het lijkt wel Facebook.

Na een paar maanden vind ik het ook wel weer tijd voor iets nieuws. Zo schreef ik al meerdere onderzoeksopzetten over verschillende onderwerpen, leverde er een in (maar deze was te juridisch specifiek) en stond op het punt te kiezen om de handdoek in de ring te gooien. Dan kun je denken: zonde van al die jaren, maar elke dag opstaan met een gevoel van verliezen is ook geen optie meer.

Mijn studiecoach stuurde me dus een kaartje. “Je hebt zoveel geleerd en gedaan: het wordt tijd dat jij dat diploma gaat halen!” schrijft ze.  Mijn intrinsieke motivatie was gedaald tot onder de Marianentrog, maar ik kan post niet negeren.

“Misschien een leuk project?” besluit mijn docente. Ze kent me langer dan vandaag (ze kent me namelijk al bijna zeven jaar denk ik).

Missie

Ik heb een missie. Ik ga het nog een keer proberen. Het worden de komende tijd gortdroge blogs, columns, filmpjes over ZZP’ers zonder werk (en omdat mijn blog voornamelijk wordt gelezen door mijn lieve familie maakt dit niet zoveel uit). Dan kan ik in ieder geval bewijzen dat ik het écht wel probeer.

En natuurlijk, al die blogs zijn weer randvoorwaarden, in plaats van dit weer te typen zou ik nu aan mijn onderzoeksopzet moeten werken, maar zo werk ik niet. Ik ga die scriptie ook op mijn manier aanpakken.

Daarbij heb ik toch geen sociaal leven meer, want mijn vrienden gaan naar het buitenland en verder werk ik vooral.

Ik kan wel even kort schetsen hoe mijn leven er nu uitziet:

  • Ochtend: werken
  • Middag: werken
  • Avond: op een verlaten Uithof zijn
  • Nacht: slapen

Mag ik best een beetje schrijven over mijn scriptie.

Goed, daar gaan we dan.

Missie Scriptie: over ZZP’ers zonder werk door een vage wet van oud minister Eric Wiebes. Kijk dit is dus het eerste probleem, nieuw kabinet komt eraan. Mijn hele opzet van toch een aardig aantal A4’tjes is alweer verouderd. Hoe zit dat nu dan?

Als ik dit jaar mijn docente kan vertellen dat het gelukt is, zou ik de gelukkigste persoon in het Universum worden.

1500 tips om aan je scriptie te beginnen

Aan de slag. Netflix gaat eraf. De eerst volgende blog wordt: 1500 tips om aan je scriptie te beginnen, of hoe ruim je je huis goed op voor je aan je scriptie begint. Ga ik nu mee beginnen.

p.s. ik blijf wel brieven sturen. Bijvoorbeeld aan de bedenker van de nieuwe ZZP wet. Of hij tevreden is met de uitwerking.

p.s 2 ik ga me ook actief inzetten binnen het woonbestuur van de Casa Confetti, dat maakt niet dat ik ’s avonds van de Uithof kom (dus mijn samenvatting klopt nog steeds), maar wel dat ik hier misschien wat nieuwe vrienden kan maken.

Meer