david – (de) (m) [1988] leest het woordenboek om de zin van het leven te vinden [dãwīdh, betekenis onduidelijk, misschien ‘geliefde’ of ‘oom van vaders kant’] (bijb.), de herdersknaap die Goliath doodde met een steenworp en later koning van het Israëlistische volk werd

Balboekjes #metoo (30)

“Balboekje? Weet jij wat dat is?” vraag ik mijn collega tijdens een avonddienst.

“Ja, zeker. Daar schreef je vroeger namen in van mensen waarmee je wilde dansen.” Ik kijk alsof ik een glaasje water zie branden. Verbaasd, maar niet heel erg. Meer verrast. “Hoe weet jij dat?”

“Van mijn opa”, vertelt ze. “Als ik naar een schoolfeest ging zei hij ‘nou meid, zorg dat je je balboekje bij je hebt.’ Die had ik natuurlijk niet echt, maar als ik hem wel had gehad, zou er trouwens ook niemand in dat boekje hebben gestaan.” Ik vroeg of ik dat mocht opschrijven, en dat mocht, maar ik moest er dan wel bij vermelden dat er tegelijkertijd een traan over haar wang rolde.

#balboekje

Om precies te zijn, schreef een dame in het balboekje aan welke heer zij een dans had toegezegd. Dat was tot in de 19e eeuw aan strenge regels gebonden. Je kon het niet maken om even naar een meisje te lopen en haar ten dans te vragen. Je moest er zelfs voor naar een chaperonne stappen, een wat oudere dame (en zij zal hoogstwaarschijnlijk een zure knorrepot zijn geweest). Eerst toestemming, dan een dans en een kans.

Sowieso werkt het heel goed als je de naam van mensen ergens opschrijft. Op cadeaupapier tijdens de feestdagen, op een muur met lotgenoten, in een boomstam met een hoekig hartje, in een kaart of op een steen. Zelden wordt er misbruik gemaakt van een persoon als je eerst de naam hebt opgeschreven.

Een klein tasje met gouden stippen en een kaartje wordt op mijn bureau gezet, alhoewel, het is niet echt een tasje; meer cadeaupapier met hengsels. Van een andere collega. Het cadeautasje zit vol yoghurtgums. Er hangt een kaartje aan: voor David, van de zus van Corrie (een gefingeerde naam die ze zelf voorstelde). “Zie je, het werkt echt goed als je iemand iets geeft met een naam erop”, zeg ik tegen haar.

“Nou, dan had ik je eigenlijk ook een leeg zakje kunnen geven.” Misschien is een naam alleen toch niet genoeg.

Yoghurtgums

#metoo

Laten we stoppen met ongewenste intimiteiten en weer met namen in boekjes gaan werken. En balzalen met klassieke muziek. In jurken en kostuums van balein, de veerkrachtige stof uit de walvisbaard. Iedereen levert zijn telefoon in en ontvangt een persoonlijk balboekje waarin je opschrijft met wie je door de zaal wil zwiepen als een dweil op een gladde museumvloer.

Ik vond een oude foto van een balboekje dat helemaal volgeschreven was. Van een populaire oma. ‘Er was zelfs iemand die zich in de pauze had ingeschreven!’ schreef de kleindochter erbij. Die knaap was zo slim om zijn naam in het lege blok te laten noteren. Ook als je niet kunt dansen, dan biedt het boekje mogelijkheden.

Maar wacht wel even op je beurt. Na de Valse Polonaise en de Polka.


Balboekje, bladzijde 278 Dikke Van Dale

 

© david 1988