david – (de) (m) [1988] leest het woordenboek om de zin van het leven te vinden [dãwīdh, betekenis onduidelijk, misschien ‘geliefde’ of ‘oom van vaders kant’] (bijb.), de herdersknaap die Goliath doodde met een steenworp en later koning van het Israëlistische volk werd

Parturiunt montes, nascetur ridiculus mus! (40)

Na de berenlul (een frikandel) las ik in de Dikke Van Dale dat men met vaste wil bergen kan verzetten, en kort daarna liep ik in de supermarkt tegen een bordje op bij het schap met de chocoladerepen. ‘Win een reis naar de bergen.’ Zo staat het toeval soms keurig op je te wachten. Lees over berg in een woordenboek en je vindt ze opeens overal. Het woord berg komt uit het Oud Indisch van brhant, oftewel: groot, hoog. En er volgen mooie spreekwoorden aan de voet van de berg op deze pagina.

Ik ga mijn verse kennis van aardvlakverheffingen gebruiken om die reis binnen te slepen. Met een vaste wil kun je – zoals gezegd – bergen verzetten, maar misschien loopt het uit op een berg die een muis baart. (Mijn favoriete uitdrukking) Ik heb al de hele week plannen gemaakt om chocoladebergen in huis te bouwen en daarvan een foto in te sturen, maar het is tot nu toe gebleven bij een hoopje karton in een hoekje, dat ligt te wachten op een geniale ingeving.

De kassabon raakte ik (twee keer) kwijt en een week later had ik zo’n beetje alle chocoladerepen opgekocht. En dat is nog niet zo erg, maar sommige repen bestaan weer uit drie verschillende soorten opvullingen en dan krijg je dus op een gegeven moment dat je 6*chocoladereep³ eet en dat gaat zelfs mij een beetje te ver. Ain’t no mountain high enough, maar van de piek in mijn bloedsuikerspiegel gleed ik regelrecht in een diepe depressieve gletsjer.

Overschatten the sequel

Nog even terugkomend op vorige week en mijn overschattingsplannen: die hebben nog niet echt veel opgeleverd. Van IRON MAN EDINBURGH (de heftigste triatlon schrijf je zo, denk ik) heb ik niets meer gehoord en het inschrijfgeld is ongeveer een miljoen euro, dus dat laat ik even liggen (niet dat geld, had ik dat maar liggen). Mocht James nog reageren op mijn verzoek, dan trek ik natuurlijk meteen mijn zwembroek aan. Mijn zus opperde aan de telefoon om gewoon tussen al die atleten met die kekke zwemsuits in het water te springen met zo’n zwembroek die irritant opbolt. Man, wat heb ik daar zin in.

De triathlon in mijn ouwe zwembroek, op een gekleurde stadsfiets en dan kan ik het hardlooponderdeel ook gewoon in die zwembroek doen. Oké, de kans is natuurlijk brhant dat ik na een half uur hijgend op de grond lig te creperen en naar huis ga met de titel WOODEN BOY, maar dan is de aftermovie in ieder geval wel besmeurd, omdat er een wandelende tak in het water ligt te spartelen met een luchtballon aan zijn kont. Ik zoek heel vaak in situaties naar de mogelijkheid om als een Gallisch dorpje te zijn dat dapper weerstand bood tegen de Romeinen en ik heb geen idee waarom deze vergelijking hier op zou gaan, maar het voelt wel zo. Beter is de vergelijking met de berjozka1: een beetje tegenstrijdig en recalcitrant.

En nu laat ik dit stukje bergafwaarts gaan, mijn ogen vallen dicht, ik zit op de grond en het is nacht. Collega’s vroegen me afgelopen week of er al iets van de overschattingsplannen was gekomen. “Parturiunt montes, nascetur ridiculus mus!” antwoord ik.

P.S. In 2016 was ik ook al in de weer met allemaal kassabonnen voor een reis (toevallig ook met chocoladerepen), dat liep op niets uit; maar het is wel een grappig verhaal omdat ik voor het eerst in mijn leven toiletpapier kocht. En ja, ik houd van chocolade.

 

© david 1988