Ontslag nemen omdat ik op de volgende trein wachtte

Ik heb ontslag genomen. Over een paar weken ben ik geen juridisch adviseur meer.

Hoe deze beslissing tot stand kwam, kun je in deze column lezen. Als je de column leuk vindt, dan kun je op ‘stem’ drukken. Ik ben je dan mega dankbaar, maar ik weet alleen niet wie je bent. Dus als je wil aangeven dat je hebt gestemd, dan bedank ik je graag persoonlijk (laat dan even je adres achter in een privébericht – niet dat ik langskom, maar de postbode wel).

De toekomst

In december kan ik zonder afleidingen de laatste loodjes van mijn studie smeden. Maar omdat ik ook een brief ontving van de woningbouwvereniging waarin werd aangegeven dat mijn huis wordt gesloopt, kriebelt het wel. Ik bedoel, bestaat er zonder contracten een gevoel van vrijheid of beperkt dat juist je vrijheid? Als je mijn column hebt gelezen, dan kun je deze vraag onbeantwoord laten.

Er zit dus ergens in de komende maanden een verhuizing aan te komen en de planning is Berlijn. Uit ervaring weet ik dat verhuizingen geld kosten. En daar heb ik dus net geen baan meer voor.

Ik moet mijn trip naar Kyrgyzstan daarom helaas uitstellen, maar in Kyrgyzstan deden ze daar gelukkig niet moeilijk over. Ik kon gewoon aangeven wanneer ik wel kom en mijn contactpersoon bij het departement van Tourism wenst me veel geluk met het zoeken naar een nieuw huis. Dat vind ik zo mooi aan dit project.

Ik heb inmiddels een hele mailwisseling met Kyrgyzstan
Ik heb inmiddels een hele mailwisseling met Kyrgyzstan

De nadruk van mijn Bucketbriefproject zal verder ook op Een woning en een baan vinden liggen. Dat zal met een brief moeten. Lastig. Ik heb nog geen idee hoe ik dat ga aanpakken. Al ligt dat voor een baan vinden natuurlijk wel voor de hand: grote kans dat het een Duitse brief gaat worden.

Doei medereizigers!

Deze maand stuur ik in ieder geval bijna dagelijks een column naar Metro. Winnaars worden beloond met honderd euro. Nu is dat geld zeker niet mijn motivatie, maar met een column in de krant bereik ik ook die mensen die ik al jaren elke ochtend in de trein zie en nooit gedag zeg. En over drie weken zie ik ze nooit meer, dus deze kans moet ik grijpen.

Mocht ik de honderd euro winnen, dan gebruik ik die ten behoeve van mijn Bucketbriefproject: die gaat in de Kyrgyzstanpot of ik gebruik hem om de duurste ansichtkaart ooit te versturen of voor mijn koffie voor de burgemeester. Mocht mijn column niet winnen en mijn medereizigers niet bereiken, dan ga ik precies doen wat ik al doe.

Blijven schrijven.

Columns

  1. Ik pakte een trein later en daarom neem ik ontslag
  2. Een smurfenbaard in de sportschool
  3. Waarom Trump het Riskbord definitief om zeep heeft geholpen
  4. ‘Wethouder Rotterdam belaagd vanwege zijn nieuwe broek’
  5. Poppenkast