Deze week sloopte ik de doucheslang en op dezelfde dag kreeg ik een brief van de woningbouwvereniging dat ze gelijk onze hele buurt maar gaan slopen. Well, that escalated quickly.
Wij kunnen ons voorstellen dat je vragen of opmerkingen hebt naar aanleiding van deze opzegbrief. Vanwege de te verwachte drukte willen wij jullie vragen deze via de mail aan ons te stellen.
Dat wordt natuurlijk per brief. Op mijn bucketbrieflijst staat gelukkig Een woning vinden, daarvoor zal ik de komende tijd dan ook brieven sturen.
Sloop en bezwaar
De aankomende sloop doet een beetje pijn. In de tuin en in de woonkamer bij de bar hebben we legendarische feestjes gehad. De buurman op de andere hoek van de straat kwam die altijd vroegtijdig afbreken, waarbij hij het voor elkaar kreeg iedereen naar binnen te duwen en iemand in het gezicht te petsen.
Beste SSH,
Allereerst wil ik u hartelijk bedanken voor de prachtige afgelopen jaren waarin ik op de Schermerhornstraat en de Goeman Borgesiuslaan woonde. Uw opzegbrief kwam niet als verrassing, maar toch is de huiselijke stemming heden in mineur.
Het idee van verhuizing is nog niet het ergste, maar de sloopkogel die onze herinneringen los zal rammen van vaste muren en grond.
Het is een oud, verrot huisje. Dit huisje op de Goeman. Ik woon er nu een paar jaar met mijn zusje en kat Hugo. We hebben zelden ruzie gehad, al kan Hugo je nog steeds uit het niets aanvliegen als zijn bakje niet meteen wordt aangevuld, op het moment dat hij er demonstratief voor gaat zitten. De enige voor wie hij bang is, zijn de kippen van de buren. In de zomer kwamen die je nog wel eens begroeten in de woonkamer, waar ze een paar bruine plakken achterlieten.
Helaas moet ik u mededelen dat de buurt niet gesloopt kan worden. Vanavond nog zagen we namelijk onze tuinegel. En u kunt hier de boel niet neerhalen als er een sprake is van een beschermde diersoort. Nu is de algemene egel misschien geen beschermde diersoort, maar deze is zo groot als een rat. We hadden hem al een tijdje niet gezien, totdat het vriendje van mijn zusje vanavond riep dat er een enorme rat in de tuin zat. Dat was – u raadt het al – egel.
Wist u dat de egel al leefde ten tijde van de dinosauriërs en dus als een van de weinigen de meteorietinslag van 65 miljoen jaar geleden overleefde? Ik had overigens mijn geld op de T-Rex gezet.
Stekels zijn kennelijk een aardig defensiemechanisme. Egels prikken een meteoriet als een marshmallow op een van hun satéstokjes. Total extinction? Mijn rug op.
Maar goed wij hebben er een. En nu ik over nadenk, besef ik dat ik meteen van mijn sterkste argument mijn achilleshiel heb gemaakt: egel overleeft een sloopkogel.
Wij niet.
Bedankt voor de prachtige jaren in dit stukje Utrecht (en pas toch een beetje op voor Egel).
Hartelijke groet,