Vorige week schreef ik een fictieve casus voor mijn onderzoeksopzet over Esarhaddon. De eeuwenoude koning die nu als zzp’er bij een onderwijsinstelling werkt. De volgende stap is het kiezen van een ander land om beleid mee te vergelijken. Ik kies voor Ijsland, omdat ik dan veel bronnen kan gebruiken.
De opdracht
De student maakt een keus voor een ander land om een beleidsvergelijking te maken op het gebied van het onderwerp van de gekozen casus, en geeft daarbij minimaal 1 mogelijke bron.
Aangezien ik een keuze moet maken voor een ander land en hiervoor geen enkele reden wordt gegeven (maar ik denk dat dit moet om mijn internationale blik te verbreden) kies ik maar voor een nuttig land. De Verenigde Staten. Grapje. Ik ga niet aan een protectionistisch hekje zitten trekken, waarachter een huilbaby met een gouden speen tussen getuite lippen zit te spelen met decreten en mensenrechten.
Ik denk dat het verstandig is een beleidsvergelijking te maken met een land dat het beter doet dan Nederland. Bij een uiteindelijke conclusie dat het beleid in Nederland niet werkt, maar in Congo al helemaal niet, is niemand gebaat.
Noorwegen is onlangs door de Verenigde Naties bekroond als meest gelukkige land op deze planeet (hoewel er ook kritiek is op het onderzoek, maar ik sla deze zijsprong over, er komt vast een leukere andere). Ik ga er gemakshalve vanuit dat het verstandig is te kijken naar een beleid van (of in) een gelukkige staat.
Alhoewel, ik wil graag een keer naar Ijsland om het Noorderlicht te zien en Ijsland (ziet er gek uit met die hoofdletter) staat op de derde plek. Ik heb een zwak voor de gelukkige underdog. Ijsland dus.
Ik moet minimaal een bron geven. Een bron waarvoor? Voor mijn keuze? Ik lees de opdracht nog een keer. Een keus voor een ander land voor een beleidsvergelijking. Check. Op het gebied van het onderwerp van de gekozen casus. Check. Geef minimaal een bron. Eh.
Gelukkig is Ijsland uniek vanwege haar warmwaterbronnen. ‘Soms zomaar langs de weg’, lees ik. ‘Niets is mooier om dan in de vrije natuur een warm bad te nemen.’ Ik snap wel dat Ijsland de lachende derde is. Een beetje in bad langs de weg. Ik zou standaard een zakje badparels in mijn rugzak hebben. Je staat in Ijsland niet in de file om half zes, maar je zit daar met je medeweggebruikers in bad.
“Lekker gewerkt vandaag?” “Ja beetje lastige klanten, maar badderen doet me altijd goed, zal ik er nog wat Ivory Blush Rose parels bij gooien?” Dat is wat anders dan honderden korte lontjes op een reepje asfalt. Geen kort lontje, maar een warm kontje (oké, genoeg).
Ik heb meerdere bronnen gevonden voor mijn beleidsvergelijking met Ijsland, namelijk:
- Marteinslaug
- Grettislaug
- Skátalaug
- Hrunalaug
- Seljavallalaug
- Landbrotalaug
- Laugarvellir
Nu rest alleen de vraag of er ook ZZP’ers in Ijsland werken. Je hebt er vooral veel vissers en bankiers.
De student kiest een voor de casus relevant rechtsfilosofisch thema en geeft minimaal de voorkeur op voor dat rechtsfilosofisch (in brede zin) thema, met minimaal 1 mogelijke bron.
Oké. Ik ga vanavond even doorzetten. Een relevant rechtsfilosofisch thema kiezen en de voorkeur. Het mag in brede zin. Ik geloof niet dat er veel rechtsfilosofische thema’s zijn die je even tussen neus en lippen bespreekt.
“Lekker weertje, het lijkt wel zomer, zo warm.”
“Ja, heerlijk. Maar even iets anders. Wat is de oorsprong van de regels? Waarom zijn er regels?”
Als je in een warmwaterbad langs de Ijslandse snelweg chillt, kan dit gesprek trouwens wel prima.
Rechtsfilosofisch thema
Nou, een thema: Rechtvaardigheid. Dat combineer ik met Esarhaddon, de ongelukkige docent.
Ik moet bedenken hoe oude denkers over huidige arbeidswetgeving zouden denken. Voorbeelden die genoemd worden:
Hoe zou een liberaal denken over de ziektewetgeving? Hoe zou Rawls denken over de ziektewetgeving? Hoe zou een utilist denken over de ziektewetgeving? Door welke theorie zou de verandering in de ziektewetgeving het meest zijn beïnvloed?
Dit is een studie op zich. Het is niet eerlijk.
Ik ga een warme douche pakken. Was ik maar in Ijsland.
