Geïnspireerd door de film Three Billboards Outside Ebbing, Missouri, probeer ik mijn lievelingswoord Bekotebikkerd langs de snelweg op een groot bord te plakken.
Three Billboards Outside Ebbing, Missouri gaat over een moeder die drie billboards langs een afgelegen weg afhuurt. Daarop plaatst ze een boodschap gericht aan de lokale politiechef om hem te bewegen meer tijd in het onderzoek te steken, nadat haar dochter is vermoord. De film inspireert nu activisten, en overal ter wereld duiken protestborden op, om autoriteiten aan te spreken.
Het bracht me op een idee (dat helemaal niets te maken heeft met moord of activisme, maar wel met reclameborden).
Adverteren
Kort geleden lanceerde ik mijn webshop en werd ik de rechtmatige eigenaar van de mooiste Nederlandse woorden, maar ik moet mijn woordenwinkel – en vooral de woorden – natuurlijk zichtbaar maken voor een groot publiek. Voor iedereen, als het kan.
Reclame maken dus.
In plaats van gesponsorde content op Facebook en vleugjes van viraliteiten, stormen in glazen water, geloof ik nog in marketing buiten de beeldschermen. Op straat. Zichtbaar. Als iedereen rechtsaf slaat, moet je naar links buigen.
Mooie woorden. In het straatbeeld. Zonder verdere uitleg. En de snelweg is daar de perfecte plek voor, grauwe plakken asfalt opvrolijken met woorden. In de file wil ik niet verveeld worden met dekbeddenpromotie of lezen dat ‘Jezus leeft’, maar Bekotebikkerd zien. Of Bahuvrihicompositum.
Bermrecreatie
Het wordt sowieso tijd om bermrecreatie nieuw leven in te blazen. Er is daar nooit meer wat te beleven. In de jaren zestig kwamen er nog mensen massaal bermrecreëren om een file te aanschouwen, maar je hoort niemand meer vol geluk over een stilstaande rij auto’s mijmeren.
Bermrecreanten bestaan echt. Het zijn mensen die zich voor het plezier in de berm van een weg verschansen om er te recreëren, las ik in de Dikke Van Dale. Soms ben ik een beetje chagrijnig en dan sla ik het woordenboek open om te lezen dat er mensen zijn die recreatief verblijven in een wegberm, zonder dat men er verder op uittrekt, met als voornaamste vermaak het kijken naar de langsrijdende auto’s e.d.
Dat maakt veel goed.
Het doet me denken aan het boek De autonauten van de kosmosnelweg dat ik ooit las, over een echtpaar dat vakantie viert langs de snelweg. Ze bezoeken 65 parkeerplaatsen tussen Parijs en Marseille en beschrijven die uitgebreid.
In een van de reviews over het boek schrijft iemand: ‘Ik kwam er achter dat het geen makkelijk boek is om te lezen. Lange zinnen (soms van een halve bladzijde lang) (…)’. Voor een boek over parkeerplaatsen langs de snelweg moet je ook uitgestrekte zinnen gebruiken, vind ik. Een ode aan de snelweg vraagt om geduld.
Reclame maken voor Bekotebikkerd
De snelweg is dé plek voor mooie woorden. Dus ik heb een offerte aangevraagd bij een bedrijf dat verantwoordelijk is voor de plaatsing van enorme borden snelwegreclame. Op hun website stond zoiets van: het valt echt mee wat het kost. Ja, want iedereen zit op internet. Dus ik denk aan een briefje van honderd en dat heb ik wel over voor een maand Bekotebikkerd langs de A18 (meer heb ik ook niet, dus duimen). En anders schuiven we gewoon door naar een kleiner bord langs een provinciale weg op de Veluwe of een bordje in de dorpsstraat te Roodeschool.
We gaan Bekotebikkerd groot maken.